تأثیر تمرینات تخصصی تنه بر خستگی افراد مبتلا به ام اس:
مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس یک بیماری مزمن عصبی و یکی از علل مهم ناتوانی غیر تروماتیک است. طیف وسیعی از علائم ام اس شامل اختلالات تعادل، اسپاستیسیته، اختلال شناختی و خستگی است. خستگی یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین علائم گزارش شده توسط افراد مبتلا به ام اس است که عوامل متعددی ممکن است در به وجود آمدن آن نقش داشته باشند.
خستگی یکی از علائم قابل توجه برای پیش بینی وضعیت ناتوانی فرد مبتلا است. سطوح بالای خستگی با اختلال در تحرک عملکردی، افسردگی، کیفیت پایین جسمی و ذهنی زندگی و مشکلات مربوط به شغل مرتبط است.
درمان خستگی شامل درمان های دارویی و توانبخشی می باشد. در توانبخشی هم طیف مختلفی از روش های درمانی وجود دارد که از مهمترین آن ها می توان به تمرین درمانی اشاره کرد. اثرات تمرینات تنه بر خستگی در افراد مبتلا به ام اس در مطالعات مختلف بررسی شده است. تمرینات ثبات دهنده مرکزی از جمله تمرینات مرسوم تنه است که بر روی عضلات عمقی شکم تمرکز دارد و به صورت منظم گروه های عضلانی ستون فقرات کمری و لگن را تسهیل می کنند.
این تمرینات همچنین می توانند قدرت و استقامت عضلانی را در افراد مبتلا به ام اس بهبود بخشند. تمرینات ثبات دهنده عصبی عضلانی پویا یک روش نوین توانبخشی عملکردی است که بر اساس رشد حرکتی کودک تازه متولد شده تا ۱۳ ماهه طراحی شده است. تمرینات ثبات دهنده عصبی عضلانی پویا می تواند عملکرد ایستادن، راه رفتن و پریدن را بهبود بخشد و عملکرد تنه، تعادل و ترس از افتادن را در افراد مبتلا به اختلالات مغز و اعصاب بهبود بخشد. با این حال، مشخص نیست که آیا تمرینات ثبات دهنده عصبی عضلانی پویا از نظر کاهش خستگی نسبت به تمرینات ثبات دهنده مرکزی برای افراد مبتلا به ام اس ارجحیت دارند یا خیر. مطالعه ما رویکردهای دو روش تمرین درمانی را در مورد خستگی در افراد مبتلا به ام اس مقایسه می کند.
در این مطالعه ۶۶ فرد مبتلا به ام اس بین ۳۰ تا ۶۰ ساله و دارای ناتوانی متوسط شرکت کردند که به طور تصادفی به گروه های ثبات دهنده مرکزی (۳۳نفر) و ثبات دهنده عصبی عضلانی پویا (۳۳نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه در مجموع ۲۴جلسه (سه بار در هفته در طول ۸ هفته) و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه شرکت کردند. پیامد این مطالعه خستگی بود که توسط پرسشنامه مقیاس تأثیر خستگی در ام اس اندازه گیری شد.
یافته های این مطالعه نشان داد هر دو مدل تمرین درمانی بر کاهش خستگی ناشی از ام اس موثر بوده است. ولی تمرینات ثبات دهنده عصبی عضلانی پویا موثرتر بوده است. نتایج کلی حاکی از این مطلب است که تمرین درمانی به ویژه تمرین درمانی تخصصی تنه بر روی کاهش خستگی افراد مبتلا به ام اس موثر است و می تواند به عنوان یک ابزار بسیار مهم در کنار روش های درمانی مورد استفاده قرار گیرد.
