درک احساسات خود
بعد از تشخیص بیماری، هر یک از اعضای خانواده مجموعه ای از احساسات را تجربه خواهند کرد و با این احساسات به روش های مختلف و در زمان های مختلف برخورد خواهند کرد. شوک و ناباوری شایع ترین واکنش اولیه پس از تشخیص بیماری ام اس هستند. انتظار می رود که همه خانواده طیف وسیع و گیج کننده ای از احساسات را در این زمان تجربه کنید. شناخت احساسات اولین گام برای شروع سازگاری با شرایط است. پس لازم است احساسات خود را بپذیرید و آن ها را سرکوب نکنید. همچنین صحبت با یک مشاور در این دوره می تواند بار سنگین این احساسات را برایتان کاهش دهد.
در ادامه برخی از احساساتی که ممکن است در حال حاضر آن ها را تجربه کنید آورده شده است:
- اندوه. انسان معمولاً هنگام از دست دادن چیزی که برایش با ارزش است دچار غم و اندوه می شود.
- خشم/کینه. ممکن است که نسبت به خودِ بیماری ام اس عصبانی باشید زیرا چیزی را از شما گرفته و یا زندگی را سخت تر کرده است. فرد مبتلا به ام اس ممکن است از تشخیص بیماری عصبانی باشد، و از واکنش خانواده به تشخیص بیماری و یا عدم درک آن ها از علائم ام اس ناراضی باشد.
- ترس/اضطراب. طبیعی است که از آینده بترسید، از اینکه چگونه خانواده شما قرار است از نظر مالی و احساسی شرایط را مدیریت و درک کند. با توجه به غیرقابل پیش بینی بودن این بیماری، اغلب، افراد خانواده و فرد مبتلا به ام اس ممکن است احساس اضطراب و نگرانی کنند.
- سرزنش/احساس گناه. تشخیص بیماری ام اس گاهی اوقات منجر به احساس گناه می شود و اغلب باعث می شود که افراد به دنبال دلیلی برای این اتفاق باشند. ممکن است سعی کنید شخص یا چیزی را مقصر این بیماری بدانید. مهم است که بدانیم هیچ کس در بروز بیماری ام اس مقصر نیست و این بیماری ناشی از عواملی نیست که شما یا هر شخص دیگری بر آنها کنترل داشته باشید.
- انزوا. خانواده شما گاهی اوقات احساس تنهایی خواهند کرد. به ویژه اگر این بیماری بین شما و بستگان یا دوستان فاصله ایجاد کرده باشد. معمولاً افراد مبتلا به ام اس احساس می کنند که از خانواده جدا شده اند و یا فکر می کنند که زندگی با ام اس راهی است که باید به تنهایی طی کند.
- غم/افسردگی. غم و اندوه احساسی است که ممکن است به دلایل زیر در فرد ایجاد شود:
- احساس بلاتکلیفی پس از تشخیص بیماری،
- تغییراتی که ممکن است به دلیل بیماری ام اس ایجاد شود،
- به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن خود بیماری ام اس.
افسردگی یک وضعیت بسیار جدی است که می تواند باعث شود فرد علاقه خود را به زندگی از دست بدهد، احساس سربار بودن کند و کلا زندگی برایش بی ارزش شود. افسردگی امری نیست که به آسانی رفع شود، ممکن است هفته ها طول بکشد. اگر احساس افسردگی می کنید، باید برای ارزیابی و درمان به روان پزشک مراجعه کنید. این امر حتی در مورد سایر اعضای خانواده نیز صدق می کند.
- انکار. انکار امری بسیار رایج است، به ویژه در زمان تشخیص، هنگامی که شما یا اعضای خانواده خود سعی می کنید شیوه زندگی موجود خود را حفظ کنید و یا تظاهر کنید که این اتفاق نیفتاده است.
- نا امیدی. در زندگی های پرمشغله امروزی زمان یک کالای بسیار ارزشمند است و یافتن زمان و انرژی برای مقابله با یک چالش جدید می تواند خسته کننده باشد. فعالیت های به تعویق افتاده، برنامه ریزی های مجدد و سرعت کندتر، همه می توانند بر استرس بیفزایند.
این یک موضوع کاملا طبیعی است که مجموعه ای از احساسات را تجربه کنید. ممکن است صحبت درباره این احساسات شخصی سخت باشد، اما برای حفظ سلامت خود باید راهی برای بیان آن ها پیدا کنید. پیشنهاد ما صحبت با روانشناسانی است در حوزه بیماری ام اس تخصص دارند. درصورت تمایل به شرکت در این جلسات روانشناسی، که به صورت فردی یا گروهی برگزار می شود، می توانید با موسسه توانمندسازی ام اس تماس بگیرید.
احترام گذاشتن به احساسات دیگران
زندگی فراز و نشیب های زیادی دارد که به طور منظم و قابل پیش بینی رخ نمی دهند. گاهی اوقات دلتان میخواهد تمام این اتفاقات را انکار کنید، احساس کنید نیاز به فرار دارید، بسیار عصبانی شوید و یا احساس افسردگی کنید. تلاش برای کنار آمدن با تمام این احساسات که دائم در حال تغییر هستند، حتی برای پایدارترین خانواده ها نیز چالش برانگیز است.
احساس هر یک از اعضای خانواده در مورد زندگی با ام اس لزوماً یکسان نیست و همه افراد همزمان احساسات مشابهی را تجربه نمی کنند. واکنش هر یک از شما بسته به تجربیات شخصی، رفتارهای شخصیتی، مهارت های مقابله با امور و روابط فردی درون خانواده با دیگری متفاوت است. هر یک از شما در مرحله متفاوتی از فرآیند مقابله با واقعیت هستید که این امر ممکن است موجب درگیری بین افراد خانواده شود.
افراد خانواده باید بپذیرند که ممکن است هریک از شما به سادگی قادر به بیان افکار و احساسات خود نباشید. شاید نیازمند زمانی برای خلوت کردن با خود باشید. ممکن است ترجیح دهید با دوستان نزدیک و یا افرادی که مستقیماً با فرد مبتلا به ام اس در ارتباط نیستند صحبت کنید.
ممکن است برای شما یا شخص دیگری در خانواده، صحبت در مورد احساس ناراحتی و یا بلاتکلیفی دشوار باشد و در عوض تمام انرژی خود را صرف مراقبت از فرد مبتلا به ام اس کند. همچنین ممکن است مراقب احساسات دیگر اعضای خانواده باشید. اگر صحبت کردن در مورد احساسات برایتان سخت است، آنها را در یک دفترچه بنویسید. نوشتن مطالب به شما در شناسایی احساسات و حل آن ها کمک می کند.
راه دیگر برای بیان احساسات بدون رو در رو شدن، صحبت با مشاوران به صورت تلفنی یا شرکت در گروه های مجازی است. شرکت در اتاق های گفتگو که مخصوص خانواده های افراد مبتلا به ام اس می باشد نیز به شما در مدیریت احساسات کمک کند.
در صورت تمایل به شرکت در این گروه ها می توانید با موسسه توانمندسازی ام اس تماس بگیرید.