افراد مبتلا به ام اس در مشاغل روزمره دچار اختلالات مکرر می شوند. این افراد در مقایسه با افراد سالم دارای محدودیت های کاری بیشتری بوده و توانایی های شغلی کمتری دارند. این بیماری بر عملکرد مشاغل روزانه هم در نوع عودکننده- فروکش کننده و هم پیشرونده ثانویه تأثیر گذاراست. یکی از مهمترین دلایل این اختلال مشکلات جسمانی فرد است. خستگی، ضعف و سنگینی در اندام ها از معضلات این بیماری هست که شغل و مسائل مربوط به آن را تحت تاثیر قرار می دهد. شناسایی به موقع و مدیریت این مشکلات کمک بسزایی به توانمندسازی شغلی افراد مبتلا به ام اس می کند. پزشک متخصص مغز و اعصاب، فیزیوتراپیست و کاردرمانگر به صورت تیمی بر روی پیشگیری و بهبود مشکلات فیزیکی این بیماران کار می کنند.
از دیگر مسائلی که به شدت بر توانایی شغلی افراد مبتلا به ام اس تاثیر می گذارد مشکلات شناختی است. حافظه، توجه و تمرکز ابعاد مختلف شناخت هستند که اختلال آن می تواند بر مسائل شخصی و اجتماعی فرد تاثیر گذار باشد.
در کنار مسائل فیزیکی ام اس که باید در مراحل اولیه بیماری شناسایی و درمان شود، مشکلات شناختی هم مساله بسیار مهمی است که باید در فرد مبتلا به ام اس مورد ارزیابی و درمان قرار بگیرد. در صورت کنترل عوارض شناختی بیمارام اس، او می تواند شغل مناسب خود را داشته و نقش بسزایی در جامعه داشته باشد. چرا که دیده شده است هر چقدر فرد مبتلا به ام اس از اجتماع دوری کند عوارض فیزیکی روانی و شناختی وی بیشتر خواهد بود. با کمتر شدن مشکلات شناخت اجتماعی و عمومی فرد، توانایی ذهنی بالاتر رفته و می تواند به شغل خود باز گردد. روانشناسان به صورت تخصصی مشکلات روانی و شناختی این بیماران را شناسایی و از طریق مشاوره فردی و گروهی و توانبخشی شناختی این مشکلات را درمان می کنند.
فرد مبتلا به ام اس نباید به خاطر مشکلات ناشی از بیماری خود خانه نشین شده و شغل مناسب خود را نداشته باشد. بلکه با مدیریت علائم بیماری خود با کمک متخصصین می تواند در فعالیت های شغلی شرکت نماید.
گردآورنده: لاله آبادی؛ دکترای تخصصی فیزیوتراپی
